Organizator ovog majskog okupljanja na stratištu Dudik bila je Zajednica udruženja antifašističkih boraca i antifašista Vukovarsko-sremske županije i Saveza antifašističkih boraca i antifašista Hrvatske.
– Ovim skupom tradicionalno obeležavamo sećanje na žrtve ustaškog terora ovde na Dudiku, a s tim zajedno i 73. godišnjicu pobede nad fašizmom. I ove godine ovde se okupljamo pored još uvek neobnovljenog spomenika, jer je sama obnova spomenika zastala, ali očekujemo da će ona ovih godina biti nastavljena i da će uskoro biti i završena – istakao je predsednik ZUABA VSŽ Lazo Đokić.
Najviše žrtava bilo je iz Srema
Preko trideset delegacija i ovaj put je položilo vence kod spomenika posvećenom žrtvama na Dudiku, među njima i delegacije Generalnog konzulata Republike Srbije u Vukovaru, Zajedničkog veća opština, Samostalne demokratske srpske stranke, grada Vukovara, opština Borovo i Negoslavci, srpskih manjinskih veća Vukovarsko-sremske županije, Vukovara i Vinkovaca, te opština Borovo i Tr..
Čedomir Višnjić rođen je 1960. u Ogulinu. Završio je osnovnu školu u rodnom selu Donjim Dubravama, gimnaziju u Ogulinu, a Fakultet političkih nauka u Zagrebu. Radi u Ministarstvu kulture RH, a bio je predsednik SKD „Prosvjeta“ od 2002. do 2016. godine. Do sada objavio knjige: „Kordunaški proces“ (1997), „Srbi u Hrvatskoj 1918-1941“ (2000), „Partizansko ljetovanje“ (2002) i „Srbobran, 1901-1914“ (2013). U ovom intervjuu Višnjić govori o motivima koji su ga inspirisali za novu knjigu.
Zašto vaša nova knjiga nosi naslov ‘Vreme sporta i razonode: Titina Hrvatska i njeni Srbi 1951.-1971.’? Šta ste njime hteli da poručite?
– Naslov i podnaslov zapravo čine jednu celinu bez obzira na izvesnu distinkciju među njima, kako bi se to lepo reklo. Vreme sporta i razonode, kao što znaju oni stariji, je naziv jedne emisije Radio Beograda iz tog perioda i on pokušava da postigne dvostruki cilj. Da ukaže na značaj i ulogu sporta kao prostora na koji se koncentrisala politička energija masa i dela elit..
Na prostoru oko novoizgrađenog Doma kulture u Dalj planini, 28. aprila, uživalo se u šarenilu boja, mirisa i ukusa ponuđenih na štandovima s ručnim radovima, slatkim i slanim kulinarskim specijalitetim, medom, vinima, a najviše sadnica cveća te balkonskih i vrtnih ukrasa.
Prošlo je 12 godina od kada je održan prvi Sajam i kada se na istom ovom prostoru okupilo tek nekoliko lokalnih izlagača, a danas se opština Erdut i cela Osječko – baranjska županija ponose ovom manifestacijom koja je postala prepoznatljiva na turističkoj karti dešavanja Hrvatske.
– Mislim da je dovoljno reći da će danas nakon što se završi ovaj sajam krenuti pripreme za sledeći. Mi u svakom od naših mesta imamo jednu veću manifestaciju i svakom selu dajemo mogućnost da pokaže šta ima. Ovaj sajam je na samom početku i bio zamišljen kao prodajno-izložbeno dešavanje na kome naši proizvođači mogu da se predstave i prodaju svoje proizvode, što je u zadnje vreme zaista i ostvareno. Danas je prekrasno vreme, idealno za ra..
Otkriće ovog srpskog istorijskog blaga naročito je obradovalo vukovarskog istoričara Borivoja Čalića koji je, to se slobodno može reći, istraživanju Orfelinovog dela posvetio život.
Kada je o kulturno-istorijskom značaju ove knjižice reč on je u potpunom neskladu s njenim fizičkim izgledom jer radi se o brošuri malog formata, štampanoj na 16 stranica. Poslednji poznati primerak izgoreo je 6. aprila 1941. zajedno s celom Narodnom bibliotekom u Beogradu i zaista je bilo malo nade da će se pronaći još neki primerak.
– Reč je o prvom štampanom pesničkom delu u srpskoj književnosti, s punim naslovom Gorestni plač slavnija inogda Serbiji (Tužni plač nekad slavne Srbije). Orfelin je, dakle, bio prvi srpski pesnik koji je štampao svoje stihove. Knjižica je objavljena bez imena autora i na njoj je označena 1761. godina, ali to još uvek nije pouzdano potvrđeno jer postoje različiti problemi u vezi s datacijom venecijanskih knjiga oko čijeg se izdavanja Orfelin brinuo. Tekst pesme, ispevane rus..
Pačetin su u srednjem veku činila tri naselja: Pačetin, Jordan i Ivanin, i u svakom od njih postojale su crkve. Kasnije se, nakon dolaska Turaka, od ta tri naselja očuvao samo Pačetin. U njemu je pre gradnje današnjeg hrama Prenosa moštiju svetog Nikolaja Mirlikijskog, postojala stara drvena crkva. Po popisu iz 1733. godine u Pačetinu nije bilo sveštenika te je ovu parohiju opsluživao protopop bobotski.
Kako se navodi, u Pačetinu je tada bio samo đakon Jovan Pačetinac „star 20 godina, koji je učio u Dalju kod meštera Jovana i u Ostrovu kod popa Jovana. Rukopoložio ga je prije dve godine vladika Maksim sebiški. Poslije toga je učio kod Manojla u Dalju. Kada bi đakon Jovan naučio još bolje čitati, mogao bi se u svom selu postaviti za sveštenika“.
Po nekim podacima u Pačetinu se nalazio i manastir Svetog Duha iz 14. veka, a ovaj podatak navodi se i u Prvom šematizmu eparhije osečkopoljske i baranjske. Svakako, da je pravoslavnih Srba bilo u ovom mestu i u srednjem veku, ali i da je post..
Značajnu ulogu u ekološkom osveštavanju dece i stanovništva u opštini Erdut ima Komunalno preduzeće „Čvorkovac“, tokom čitave godine brojnim aktivnostima, konkursima i edukacijama oni povezuju i obrazuju sve starosne grupe stanovništva.
Ove godine, 20. aprila, povodom Dana planete Zemlje organizovano je niz radnih akcija kojima su radnici „Čvorkovca“ zajedno sa decom uredili javne površine u svim naseljima opštine i još jednom podsetili na značaj razvrstavanja otpada i recikliranja.
– I ove godine smo u saradnji s našom decom, osnovnim i srednjom školama te vrtićima, napravili jednu radnu akciju u kojoj su nam se deca priključila u prikupljanju otpada, učeći o tome šta treba staviti u spremnike na zelenim ostrvima i kako razvrstavati otpad na mestu nastanka, dakle u njihovim domovima, a pridružili su nam se i u sađenju cveća. To je nešto što je već tradicionalno, ovaj dan obeležavamo na način da omogućimo da deca učestvuju u akcijama u svim naseljima opštine i naravno da imaju korist..
Otkriće ovog srpskog istorijskog blaga naročito je obradovalo vukovarskog istoričara Borivoja Čalića koji je, to se slobodno može reći, istraživanju Orfelinovog dela posvetio život.
Kada je o kulturno-istorijskom značaju ove knjižice reč on je u potpunom neskladu s njenim fizičkim izgledom jer radi se o brošuri malog formata, štampanoj na 16 stranica. Poslednji poznati primerak izgoreo je 6. aprila 1941. zajedno s celom Narodnom bibliotekom u Beogradu i zaista je bilo malo nade da će se pronaći još neki primerak.
– Reč je o prvom štampanom pesničkom delu u srpskoj književnosti, s punim naslovom Gorestni plač slavnija inogda Serbiji (Tužni plač nekad slavne Srbije). Orfelin je, dakle, bio prvi srpski pesnik koji je štampao svoje stihove. Knjižica je objavljena bez imena autora i na njoj je označena 1761. godina, ali to još uvek nije pouzdano potvrđeno jer postoje različiti problemi u vezi s datacijom venecijanskih knjiga oko čijeg se izdavanja Orfelin brinuo. Tekst pesme, ispevane rus..
Srpska pravoslavna opština Osijek i Veće srpske nacionalne manjine svake godine organizuju ovo okupljanje koje predstavlja uspomenu na stari običaj litije u polja i osvećenja useva koja se vršila na Sv. Marka svake godine sve do Drugog svetskog rata.
– Danas u novim istorijskim okolnostima na ovo mesto dolazimo u poslepodnevnim satima pre večernjeg bogosluženja, kako bi se prisetili i obnovili one molitve koje smo čitali na ovaj sveti dan. Srbi grada Osijeka su za spasenje roda pravoslavnog podigli još sredinom 18. veka, krst u ovoj ulici i za njega se vezuje dosta narodnih običaja. Mi danas ovim skupom pokušavamo da pokažemo koliko je nama ovo mesto zaista važno. Nekada obod grada, gde su bile njive i gde su naši preci čitali molitve za posejane useve, a danas je to gusto naseljen deo grada koji nas podseća da su Srbi nekada ovde činili većinu, a danas to nije tako. Koristim ovu priliku da se zahvalimo i pohvalimo naše komšije druge veroispovesti koji zajedno sa nama paze i održavaju..
Današnji pravoslavni hram u Tenji posvećen Prenosu moštiju svetog Nikolaja Mirlikijskog izgrađen je 1981. godine, s obzirom da je hram iz vremena 18. veka do temelja srušen u Drugom svetskom ratu.
Naime, u Tenji pravoslavna crkva postojala je još ranije. U jednom izveštaju erdustkog vlastelinstva iz 1733. godine navodi se da se u ovom mestu nalazi crkva svetog Nikolaja „od drveta, olepljena blatom, pokrivena šindrom; trapeza od kamena, krstionica od dasaka; zvonica na 4 rastova stuba sa jednim srednjim zvonom. Prozori od stakla. Osvetio je Maksim Gavrilović.“
U ovom izveštaju navodi se da je Tenja najbogatije selo u erdutskom vlastelinstvu i u tom periodu imala je 144 kuće. Tenja se u istorijskim dokumentima pominje 1433. i 1469. godine. U tursko vreme ovde su živeli isključivo Srbi, u tridesetak kuća koji su poreklom uglavnom sa gornjih tokova Drine i Neretve, te Pive, Tare i Lima.
S vremenom broj Srba je rastao, iako je nakon odlaska Turaka Tenja označena kao pusto selo, ali rasel..
Veće srpske nacionalne manjine Brodsko-posavske županije zajedno sa gradskim Većem srpske nacionalne manjine obeležilo je po treći put svoju zajedničku krsnu slavu Svetog Vasilija Ostroškog 12. maja u Slavonskom Brodu. Sa predsednikom županijskog veća Dušanom Nogićem razgovarali smo o aktivnostima i životu Srba u ovoj županiji u kojoj ih prema poslednjem popisu stanovništva ima 4.124 ili svega 2,6 odsto.
Pre svečanosti osvećenja i lomljenja slavskog kolača postavili ste zajedno sa brodskim Većem i predstavnicima crkve spomen-ploču Branka Radičevića u grad nakon toliko godina, međutim izostala je malo veća podrška predstavnika većinskog naroda. Jeste li zbog toga razočarani?
– Mislim da bi se ova civilizacija i deo rukovodstva ovog grada trebli zapitati kojim to putem mi idemo. Branko je rođeni Brođanin, bez obzira na to gde ga neko svrstavao i kako ga doživljavao. O njemu ovaj grad treba voditi računa. Mi kao manjinska zajednica možemo davati predloge ili inicijative. Danas se niko o..