Kada je Nikola Lončar, kao mlad momak, prvi put otišao iz svog Karina nije, kaže, ni razmišljao o tome da li će mu se i kada opet vratiti. Radni vek započeo je u Rijeci, tamo se oženio, sa suprugom Bosiljkom stvorio porodicu nikada i ne pomislivši da će biti primoran odatle otići. Ratne okolnosti učinile su da ubrzo postane stranac u gradu koji je do tada smatrao svojim.
Međuljudski odnosi više nisu bili isti, firme su se gasile, a povećavao broj policajaca, vojnika. To mu je bio znak da treba da ode i razmišlja o budućnosti svoje dece. Kuću u Rijeci zamenio je za imanje i skromnu kućicu u Apatinu, u Srbiji, i tamo se preselio 1993. godine.
Nije se Apatin mogao porediti sa Rijekom, niti novo imanje s onim što je Nikola iza sebe ostavio, tako da ga ni novo mesto nije zadržalo više od dve godine. Prelaskom u Novi Sad krenuo je sve iz početka. Deca su u međuvremenu odrasla, završila fakultete i postali zreli ljudi, Nikola otvorio svoju firmu, Bosiljka radila u krojačkoj radnji. Pored je..
Ovaj sastanak dogovoren je prošle nedelje prilikom posete ministra kulture i informisanja Republike Srbije Vladana Vukosavljevića Zagrebu, a kojom prilikom se sastao i sa predstavnicima svih srpskih institucija i organizacija koje deluju na području Republike Hrvatske.
Tokom jučerašnjeg sastanka, koji je trajao više od dva sata, predstavnici Zajedničkog veća opština detaljno su upoznali ministra i njegove saradnike sa aktuelnom društveno-političkom situacijom Srba na istoku Republike Hrvatske kao i mnogobrojnim problemima sa kojima se susreću u svom svakodnevnom životu, radu i delovanju, ali i sa svim aspektima rada, organizacijom i načinom rada ove institucije.
Osnovni cilj jučerašnjeg sastanka bio je predstaviti potrebe srpske zajednice na području delovanja ZVO-a kada je u pitanju domen kulture, očuvanje kulturne autonomije srpskog naroda na području Vukovarsko-sremske i Osječko-baranjske županije, zaštita materijalne i nematerijalne kulturne baštine, a kada je reč o medijima i in..
Sa učenicima iz Holandije i Letonije stiglo je i po dva profesora i svi zajedno bili su gosti đaka iz vukovarske Tehničke škole. Tema ovog zajedničkog programa je interkulturalno obrazovanje kao sredstvo za postizanje solidarnosti u društvu i međusobnog prihvatanja.
U okviru posete Tehničkoj školi „Nikola Tesla” đaci iz ove dve zemlje posetili su Kulturno-naučni centar „Milutin Milanković” u Dalju gde ih je primio direktor centra Đorđe Nešić koji ih je proveo kroz centar i upoznao sa životom i radom Milutina Milankovića, jednog od najvećih naučnika sa naših prostora.
– Ovaj projekat omogućava pokretljivost učenika i studijske posete vršnjacima u stranim zemljama. Projekat je započeo dolaskom učenika iz Holandije i Letonije Vukovaru i u okviru njega imamo različite aktivnosti koje traju pet-šest dana. Održavamo različite radionice, idemo u obilaske različitih ustanova sa našeg područja, deca zajedno uče i druže se. To našim gostima omogućava da upoznaju našu kulturu, način života, zna..
Iz Ministarstva hrvatskih branitelja saopšteno je kako je petog februara u prisutnosti pomoćnika ministra Stjepana Sučića obavljena završna identifikacija osoba ekshumiranih sa asanacijskih groblja na području Sisačko-moslavačke i Zadarske županije.
– Izražavajući saučešće porodicama svih danas identifikovanih osoba, pomoćnik ministra hrvatskih branitelja Stjepan Sučić i ovom je prilikom naglasio kako su nadležna tela Republike Hrvatske, predvođena Upravom za zarobljene i nestale Ministarstva hrvatskih branitelja predana u rešavanju ovog prioritetnog humanitarnog pitanja. Dodao je kako se Ministarstvo hrvatskih branitelja sistematski i na jednak način bavi rasvetljavanjem sudbine svih nestalih državljana/građana Republike Hrvatske, neovisno o njihovoj narodnosti, što potvrđuje i ova identifikacija posmrtnih ostataka koju je organizovala Uprava za zarobljene i nestale – stoji u saopštenju Ministarstva.
Pomoćnik ministra uputio je ovom prilikom i apel svima koji mogu pomoći u pronalask..
Na današnji način druženja, koji uključuje veću izolovanost i komunikaciju preko društvenih mreža, često se mogu čuti zamerke. Upravo zbog toga je Turistička zajednica Baranje, još prošle godine dala predlog kako situacija može da se popravi. Oživeli su običaj prela, a velik odaziv, kao i komentari okupljenih učesnika pokazali su kako većina današnjih ljudi zapravo čezne za prisnijim odnosima s drugim ljudima.
Drugo po redu Baranjsko prelo, tradicionalni narodni običaj, održan je u četvrtak, zadnjeg dana januara u Etnološkom centru baranjske baštine. Učestovovala su kulturna udruženja iz gotovo cele Baranje, bile su tu predstavnice i predstavnici nacionalnih manjina, pojedinci, kulturno-umetnička društva, udruženje vinara kao i drugi zainteresovani.
Kao i u stara vremena, čijalo se perije, izrađivani su unikatni ručni radovi, pevalo se, ali i pripremala tradicionalna jela koja su spravljana na prelima. Po svemu viđenom zaista se slobodno može reći da su prela bila preteča današnjih d..
Modernizacijom života gube se mnogi stari običaji i poslovi, a savremeni tokovi utiču i na seoske sredine u kojima ipak još uvek mogu da se pronađu obeležja tradicionalnog života. Priprema hrane u selima oduvek se obavljala u domaćinstvima, svinjokolje su bile redovan posao kojim se obezbeđivala hrana za celu godinu. Danas je sve manje domaćinstava koja uzgajaju svinje, pa i svinjokolje postaju retkost.
U nedelju 3. februara u organizaciji Lovačkog društva Borovo održana je prva Kobasicijada. Osim druženja i prikaza tradicionalne proizvodnje mesnih prerađevina ova je manifestacija imala i takmičarski karakter. Tročlani žiri, koji su činili mesari Živojin Bođirković, Rajko Jeremić i Mile Mitić ocenio je 23 uzorka osušenih kobasica.
– Moglo je biti i bolje jer uzorci nisu dovoljno suvi, odnosno dosta je donešenih kobasica bilo sirovo. Ocenjivali smo izgled odnosno boju i okus. Po tome su se i izdvojila prva tri mesta, dovoljno osušene kobasice i solidan ukus izdvojio ih je od ostalih –..
Značajni deo srpske istorije prikazan je u ovoj zanimljivoj predstavi o istorijskim dešavanjima u periodu vlasti srednjovekovne dinastije Nemanjića. Priča je smeštena u poslednju deceniju dvanaestog veka i dočarava pitanja podele carstva i sloge među trojicom braće Nemanjića, njihovo odrastanje, sazrevanje i strahovi. Priču o podeli Srbije, sukobima među najbližima, o ljubavi prema roditeljima i Bogu napisao je i režirao Lazar Dubovac koji u predstavi glumi Rastka.
– Kao što se knez Lazar dva veka posle Rastka pitao da li je važnije zemaljsko ili nebesko carstvo, mislim da se to isto pitao i Rastko i zato je odlučio da ode u manastir. Pored bogatstva i svega što su Nemanjići imali on je poželeo da potraži jedno drugo bogatstvo, a to je ono što nosimo u duši. Proveo sam neko vreme na Svetoj Gori i upoznao monahe i pošto sam prošao stazama svetog Save zapitao sam se kako je njemu bilo kada je tu došao sa 15 godina. Ja sada ne mogu da zamislim ni jednog klinca da se odluči da napusti mob..
Kada je Marinko Baša, sa sedamnaest godina, u „Oluji“ napustio svoje rodno Podinarje, zakleo se, kaže, da će se opet vratiti. Izbegličkog lutanja, selidbi po Srbiji, ali i van njenih granica, bilo je dovoljno da shvati da nigde nema ono što ima u svom selu – dom, slobodu i komad zemlje koju je u tuđini teško zaraditi.
– Sedamnaest godina mi je bilo kada smo morali otići odavde. Put nas je, preko Bosne, odveo u Srbiju. Bili smo jedno vreme u Inđiji, pa u Slankamenu, Kragujevcu, Šumadiji i na kraju sam stigao do Vukovara kako bih napravio hrvatske papire. Planirao sam se vratiti svojoj kući, to sam sebi obećao onog momenta kada smo je napustili, ali je splet okolnosti bio takav da mi se otvorila mogućnost da odem na rad u Švedsku. Četiri godine sam ostao radeći tamo, stigao i u Dansku, Norvešku, ali misao o povratku na svoje nije me napuštala. Imao sam priliku uveriti se da sam stranac svuda izuzev na svojoj zemlji, videti kako se tamo vrednuje svaki komadić zemlje, na kraju sam shvatio..
Nakon Drugog svetskog rata „Čelik“ iz Gaboša se uključio u zvanično fudbalsko takmičenje na vinkovačkom području, ali pod imenom „Čelik”. To ime klub iz Gaboša nosi i danas.
– Ovo je ipak jedan kontinuitet, opstali smo svih ovih godina i dan danas opstajemo i uspešno se takmičimo. Polusezonu smo završili na prvom mestu i nadam se da će takav plasman ostati i na kraju prvenstva – ističe potpredsednik kluba Ilija Vojnović.
Od početka zvaničnog takmičenja pa do 1991. godine „Čelik” se takmiči u okviru vinkovačkog fudbalskog podsaveza. Najveći uspesi u tom periodu bili su 1982. i 1987. godine kada ulazi u podsaveznu ligu, grupa Vinkovci. Takođe, u tom periodu klub je dospeo i do polufinala kupa opštine Vinkovci gde je poražen od ekipe „Bedem“ iz Ivankova.
Pored ovih sportskih uspeha „Čelik” je dobio i zlatnu plaketu Fudbalskog saveza Jugoslavije, te zlatnu plaketu SOFK-e. Od pojedinaca bronzanu plaketu vinkovačke SOFK-e dobio je Borislav Cikota, dugogodišnji igrač i trener „Čelika”.
– ..
Zagreb, 28.01. – U sedištu SKD „Prosvjeta“ u Zagrebu održan je sastanak između predstavnika srpskih institucija koje deluju na području Republike Hrvatske i delegacije Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije koju je predvodio ministar Vladan Vukosavljević.
– Srpska zajednica u Hrvatskoj ima vrlo ambiciozne planove i snažnu aktivnost. Treba da vidimo na koji način ministarstvo može da potpomogne aktivnosti srpske zajednice koja ima brojne projekte, a čije se aktivnosti ne odnose samo na Zagreb, nego i na druge sredine gde Srbi u Hrvatskoj žive. Imamo dosta planova, dosta zajedničkih podudarnosti i ciljeva. Pomoći ćemo koliko god je to moguće, kao što smo pomagali i ranije – izjavio je Vukosavljević za Novosti nakon sastanka .
Kao svoje potrebe i prioritete, predstavnici srpskih institucija u Hrvatskoj naveli su finansijsku i stručnu pomoć za srpska kulturno-umetnička društva i pododbore Prosvjete koji su najznačajniji čuvari srpske kulture i tradicije, potrebu izrade regi..