MATICA ISELJENIKA SRBIJE NAGRADILA PISCA DRAGOMIRA DUJMOVA IZ MAđARSKE

Pohvale upućene Dragomiru Dujmovu za roman „Voz savesti“ nisu se zaustavile samo na retorici. Naime, Matica iseljenika Srbije dodelila mu je nagradu „Rastko Petrović“ i time potvrdila da književna izdanja koja se pojavljuju van matice u njoj ne ostaju bez odjeka. Laureatu je u prisustvu brojnih zvanica priznanje uručeno na nedavnoj svečanosti u Konaku kneginje LJubice u Beogradu.
– Preuzimajući nagradu rekao sam da je toga dana zapravo ostvaren jedan san! Naime, oni Srbi koji su davne 1923. krenuli iz Batanje prodajući sve u bescenje i slušajući poziv Georgija Zubkovića, tadašnjeg episkopa budimskog, krenuli su da se vrate u otadžbinu. Prešli su u Kraljevinu SHS i godinu dana proveli u Futogu, da bi zatim bili prebačeni u Makedoniju, u jedan malaričan kraj, gde je stanovništvo bilo neprijateljski raspoloženo.

Manjak prevodilaca

– Među Srbima u Mađarskoj ima nekoliko talentovanih, dokazanih književnika, koji isto tako lepo mogu da prođu i kod mađarskih čitalaca! Problem su, međutim, prevodioci. I to književni, jer ih nema. Osim toga, srpski pisci u ovoj zemlji nisu povezani ni s jednom većom izdavačkom kućom u Mađarskoj koja bi ih ponudila domaćem tržištu – kaže Dujmov.

Batanjski Srbi su tamo jako propatili, a onda su počeli da beže u Vojvodinu, gde su se nastanili. Postoje zapisi da čak ni 1930-ih mnogi od njih nisu još sredili egzistenciju. Iz pisama njihovim rođacima vidi se da su još i tada živeli u straćarama. Zato sam rekao da je njihov san, da budu prihvaćeni u matičnoj zemlji, dodeljivanjem ove nagrade ostvaren – rekao je Dragomir Dujmov, dodajući da je interesantno da većina ljudi u Srbiji (pa ni mnogi od prisutnih na svečanoj dodeli nagrada!) nisu ni čuli za optaciju?!
O tome se nije govorilo, pa nije ni čudo što nisu znali. Za njih je bilo zanimljivo što su uopšte saznali da se to zbilo, a pogotovo što je priča vrlo dramatična.
Slike: „A“ – Reč Dujmova posle preuzimanja