Odluka opštine Ilidža o pripajanju „Uniji opština turskog sveta“ ne samo da je izazvala nelagodu i strah kod malobrojnih preostalih Srba i Hrvata na ovom području, nego su mnoge stvari isplivale na površinu pokazujući da u Sarajevu nema ni tragova multikulturalnosti o kojoj govore bošnjački političari.
Ova odluka doneta je na inicijativu bosanskohercegovačkog konzula u Turskoj Jusufa Pušine, a u njegovom dopisu opštini Ilidža navodi se da je „‘Unija opština turskog sveta’ udruženje turskog govornog područja koje je ponudilo ruku podrške i članstvo opštinama iz BiH“. Protiv ove odluke bezuspešno se pobunilo 5.000 Hrvata iz četiri mesne zajednice u kojima su većinsko stanovništvo, a da ironija bude veća, odluku je potpisao predsednik Skupštine opštine Ilidža Pero Šimunović, po nacionalnosti Hrvat.
Strah od posledica
U samoj Skupštini opštine Ilidža Srbi i Hrvati imaju po jednog i dva odbornika koji se, prema rečima njihovih sunarodnika, „utrkuju u iskazivanju lojalnosti Bošnjacima“.
– Ilidža jeste podeljena između entiteta, ali u delu koji je pripao Republici Srpskoj ostalo je svega pet Hrvata koji uglavnom žive u mešovitim brakovima – kaže u razgovoru za „Vesti“ Ivo Paradžik, dekan sarajevskog dekanata i župnik župe Stup.
Islamizacija u školama
Kako prolaze srpska i hrvatska deca koja su zbog udaljenosti škola u Lukavici i Katoličkog školskog centra primorana da pohađaju neku od sarajevskih škola, najslikovitije govori test za koji je mali Josip dobio peticu, ali u kojem je morao napisati: „Moj Gospodar se zove Allah. Moja vjera se zove islam. Ja sam musliman. Svoju vjeru potvrđujem Kelime i Sahadetom.“
-Kada smo ga upitali kako je znao da se Allah piše sa dva „l“, priznao nam je da je prepisao – kaže župnik Paradžik koji je zbog ovog incidenta razgovarao sa direktorkom škole u koju ide taj dečak.
Zbog župnikove intervencije, direktorka je bila ogorčena na majku dečaka kojoj je pretila tužbom.
– Sin mi je bio jedino srpsko dete u Ilidžanskoj gimnaziji i preživeo je užas, od toga da su ga stalno verbalno vređali do toga da su ga fizički izbacivali iz škole uz povike: „četnik, idu u Lukavicu!“ Na kraju sam zaista morao da ga prebacim u školu u Lukavicu – žali nam se jedan od preostalih ilidžanskih Srba.
On ističe da na području njegove župe, koja obuhvata opštinu Ilidža, živi svega 3.000 Hrvata (po popisu iz 1991. godine bilo ih je duplo više, napomena autora).
Ilidžanski Hrvati, baš kao i Srbi, ćute jer nemaju kome da se požale, niti od koga da dobiju zaštitu. Ni jedni ni drugi nemaju svoje predstavnike u opštinskim i kantonalnim strukturama vlasti jer se tamo nalaze isključivo podobni Srbi i Hrvati, koji se najčešće ograđuju od svojih sunarodnika. Sarajevski Srbi i Hrvati plaše se da govore za medije jer strepe od posledica budući da su izloženi stalnim napadima i da im je ugrožen fizički integritet. Šta drugo, izuzev zla, da očekuju ako se prisete silovanja srpske starice u naselju Osijek ili hrvatske starice koju su provalnici pekli peglom sve dok nije izgubila svest.
Regulacionim planom Zavoda za planiranje Kantona Sarajevo, na stupskoj petlji pored koje se nalazi katoličko groblje planirana je gradnja još jedne saobraćajne trake koja bi išla ka aerodromu.
– Levo od petlje ječista livada, ali saobraćajna traka nije planirana preko nje, nego preko katoličkog groblja. Groblje je već jednom, 1960. godine, prekopavano tako da i danas nalazimo kosti na grobnom mestu na kome nije niko pokopan, a sada bi ponovo da nam preoravaju groblje – ogorčen je Ivo Paradžik.
Srednji prst za „ustašu“
Život pravoslavnih i katoličkih sveštenika, kao i njihovog naroda u ovom gradu daleko je od normalnog. Ulicama ne nose mantije i okovratnike, kreću se isključivo u civilnoj odeći.
– čim izađem u dvorište, pored kojeg prolaze gradski autobusi, svaki drugi prolaznik mi dobacuje psovke i podiže srednji prst u zrak, a kada obučem crnu košulju sa belim okovratnikom, i najmanje dete na ulici naziva me ustašom – žali se župnik Paradžik.
Pljačkaši bez kazne
Provalnici u pravoslavne i katoličke bogomolje i kada su identifikovani prolaze bez odgovarajuće kazne, a sveštenici se, podvrgnuti višesatnom ispitivanju, najčešće osećaju kao krivci za pljačku.
– Pre dve godine izvršena je provala u kapelu na groblju. Isti provalnik je tokom isti noći obio pravoslavnu crkvu i jednu porodičnu kuću. Uhvaćen je prilikom pokušaju provale u drugu kuću, ali do danas nisam obavešten o ishodu postupka protiv njega – kaže župnik Paradžik, kome je policija savetovala da zbog stalnih provala u župu Stup nabavi pištolj.
Već odavno je prestao da prijavljuje provale u crkvu jer zna da su njegove žalbe zaludan posao i da će provalnici biti oslobođeni.
ale nam se i Srbi i Hrvati da ih boli nepravda, da su nemoćni i sve više razmišljaju o iseljavanju. Oni koji imaju decu nerado ih šalju u škole u kojima ih uče rečima „truhlo“, „vehlo“ i u kojima su izloženi maltretiranju kako bošnjačke dece, tako i nastavnika.
– Bošnjačkim političarima su prilikom njihovih službenih poseta inostranstvu puna usta vekovnog suživota Hrvata, Srba i Bošnjaka, te kako bosanski islam može biti primer suživota religija u ostatku sveta. Pitamo se da li je ovo primer suživota koga su puna usta međunarodnih i bošnjačkih predstavnika? – ogorčen je Mišo Relota, portparol HDZ-a.
U izjavi za „Vesti“, on podseća da je od 1938. godine samo jedna katolička crkva u Sarajevu dobila potpunu dokumentaciju za gradnju, dok je nakon poslednjeg rata samo uz glavne puteve sagrađeno 30 džamija.
