Nekada se govorilo da su ljudi sa prostora bivše Jugoslavije najbolje uklopljena grupa doseljenika, statistike novijeg datuma su poražavajuće
U Berlinu je održan 4. samit posvećen integraciji kome su prisustvovali predstavnici 35 migrantskih građanskih udruženja u Nemačkoj, uključujući i one iz srpske i hrvatske dijaspore.
Izveštavajući sa skupa, Selma Filipović sa Radija Dojče vele podseća da su Nemačku pre pedeset godina počeli da naseljavaju prvi stranci, tadašnji gastarbajteri, a javne diskusije o njihovoj integraciji u nemačko društvo otvorene su tek pre četiri godine.
U centru pažnje svake diskusije o integraciji stranaca u Nemačkoj su doseljenici iz Turske, a ljude poreklom sa Balkana, u javnosti malo ko i da spominje. Evo kako to objašnjava Bosiljka Šedlih, predsednica berlinskog udruženja Kultura jugoistočne Evrope: Oni su najglasniji. To ima veze s tim što dolaze iz velikog Otomanskog carstva i nastupaju sasvim drugačije. Ljudi sa Balkana, posebno nakon što se Jugoslavija rascepila, sastavni su delovi malih zajednica, a inače smo mi sa Balkana uvek bili pokoreni i više smo se morali prilagođavati drugima, nego što smo mogli nekome da se namećemo.
Ranijih godina nezvanično se govorilo da su ljudi sa područja nekadašnje Jugoslavije najbolje integrisana grupa doseljenika, međutim, statistike novijeg datuma su poražavajuće i daju sasvim drugu sliku, ocenjuje Milan čobanov, predsednik Centralnog saveta Srba u Nemačkoj.
Nije dovoljno samo da smo vredni, da idemo redovno na posao i da ne stavljamo cipele u hodnik, nego da smo integrisani u sve segmente nemačkog društva, kaže čobanov.
Da građani Srbije nisu dovoljno dobro integrisani u Nemačkoj, pokazuju i podaci da je broj nezaposlenih Srba duplo veći od broja nezaposlenih Nemaca. Loša integracija vidljiva je i kroz školski sistem, jer svega četiri odsto srpske dece pohađaju gimnaziju. Dodatni problem društvene integracije Srba u nemačko društvo predstavlja i to što se njihov kulturni život ne odvija u centru Nemačke, već na marginama, i to većinom ne nekim folklorijadama i pevaljkama, komentariše čobanov.
Naš veliki problem što se tiče srpske dijaspore, a onda se to tiče i dijaspore iz Bosne i Hercegovine, Hrvatske, Slovenije, jeste struktura ljudi koji su dolazili u Nemačku proteklih 40 godina. Oni su došli samo privremeno i tako su se i ponašali. Nisu investirali u školovanje svoje dece i sada imamo belaj. Imamo situaciju da nam nedostaje jedan kvalifikovani i visokoobrazovni srednji sloj koji bi mogao da bude nosilac kulture i svetionik za one koji nisu uspeli.
Predsednik Hrvatskog svetskog kongresa u Nemačkoj Mijo Marić protivi se davanju paušalnih ocena o strancima. Marić smatra da su diskusije o integraciji stranaca usmerene prema problemima i da se o dobrim primerima integracije uopšte ne govori.
To potvrđuje primer treće i četvrte generacije hrvatskih doseljenika kojim asimilacija u nemačko društvo predstavlja mnogo veći problem od integracije, zaključuje Marić.
