Privremenim uklanjanjem vladike Artemija sa vršenja dužnosti episkopa Eparhije raško-prizrenske i kosovo-methohijske Sv Arhijerejski Sinod SPC je svesno ili nesvesno skrenuo požnju zainteresovanih na sprovođenje Memoranduma o razumevanju o dogovorenim opštim principima za obnovu objekata SPC na Kosovu, koje su albanski ekstremisti popalili i porušili marta 2004. godine.
Iako se u zvaničnom obrazloženju Sinoda, od februara o.g. kaže da je vladika Artemije suspendovan zbog propusta u finansijsko-materijalnom poslovanju Raško-prizrenske eparhije, za koje je vladika navodno posredno odgovoran, iz novinskih izveštaja koji su potom usledili može da se nasluti da je razlog uklanjanja vladke Artemija sasvim druge prirode.
Naime, 24. marta 2005. godine su Njegova svetost Patrijarh Srpski Pavle, ispred Svetog arhijerijskog Sinoda SPC i ministar za kulturu pri privremenim institucijama Kosova, Astrit Haracija potpisali, uz posredovanje UMNIK-a, Memorandum o obnovi porušenih objekata SPC na Kosovu Metohiji. Prema potpisanom Memorandumu, sa kojeg je Patrijarh Pavle dva dana kasnije povukao svoj paraf, obnovom bi trebalo da rukovodi petočlana komisija, a stručnjaka koji će da rukovodi komisijom je trebalo da imenuje Savet Evropem, Evropska komisija ili neka druga međunarodna agencija. Ostala četiri člana bi sačinjavali predstavnik SPC, predstavnik Zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Beograda i dva predstavnika privremenih vlasti Kosova. Za obnovu je predviđeno 4,2 miliona evra, uplaćenih u fondove kosovskih vlasti a istovremeno je naglašeno da obnovom ne sme da se menja vlasništvo, funkcija ili identitet objekta SPC.
Iako za vladiku Artemija nije bilo dileme da obnovu srpskih svetinja na Kosovu Metohiji treba otpočeti što pre do neslaganja je došlo oko toga ko treba da vrši građevinske radove. Da li rekonstrukciju srpskih crkava treba prepustiti UMNIK-u – Evropskoj Komisiji i tzv. vladi Kosova, šta zagovara Sinod, vlada Srbije i EU, ili isključivo srpskim stručnjacima i graditeljskoj kompaniji Rade Neimar za šta se zalagao vladika Artemije. Ubrzo se pokazalo da od dogovra utvrđenog Memorandumom neće biti ništa, jer je odlučujuća uloga u celom procesu prepuštena kosovskim privremenim institucijama, dok su stručna služba iz Beograda pa i SPC, iako vlasnik srpske kulturne baštine i spomenika kulture na Kosovu-Metohiji, postali samo puki dekor u celom poduhvatu. Videvši to nadležni episkop , vladika Artemije, povlači svoga člana, vikarnog episkopa lipljanskog g. Teodosija iz mešovite komisije, čime je zvanično rad Komisije obustavljen.
Od potpisivanja Memoranduma za obnovu porušenih crkava i manastira na Kosovu-Metohiji do danas je prošlo šest godina. Od uništenih 35 do sada je obnovljeno 22 crkvena kompleksa uključujući crkve, manastirske konake, kao i Bogosloviju i Eparhijski dvor u Prizrenu. Međutim, vladika Artemije nije osveštao pomenute objekte ostajući dosledan mišljenju da srpske svetinje ne bi trebalo da obnavljaju oni koji su ih razarali i da bi njegov pristanak značio priznavanje samo-proglašene kosovske nezavisnoti i potiranje srpskog pravoslavnog i nacionalnog identiteta na Kosovu i Metohiji.
Više od deset godina vladika Artemije je odolevao pritiscima da bi februara 2010. godine Sv Arhijerejski Sinod SPC doneo odluku o smenjivanju neposlušnog episkopa.
Kulturno nasleđe Kosova
Na svom zasedanju 25. aprila 2010 godine Sinod SPC će da veća o sudbini vladike Artemija i o njegovoj daljoj aktivnosti. Kakva će ona biti ne znamo. Vidljiivo je da se od uklanjanja vladike Artemija sa čela Eparhije raško-prizrenske i kosovo-metohijske počelo sa intenzivnim brisanjem istorijskog, kulturnog i verskog identiteta Srba na tom području, zloupotrebom srpskih verskih objekata i svojatanjem kulturnog nasleđa. Tako Savet Evrope , Evropska komisija sa tzv. Ministartsvom kulture, omladine i sporta Kosova sistematki radi na preimenovanju srpskog pravoslavnog kulturnog nasleđa iz srednjeg veka u albansko kulturno nasleđe na Kosovu. Upravo je to ono protiv čega se vladika Artemije bori i na šta ukazuje. Zbog čega onda Sinod SPC kažnjava vladiku Artemija a ne one koji pomažu srpski etnocid na Kosovu?
Univerzalno kulturno nasleđe – najnoviji projekat Evropske komisije
Na zvaničnoj internet prezentaciji Evropske komisije na Kosovu stoji da je Evropska komisija od 1999. godine do danas uložila znatna finansijska sredstva u ukupnom iznosu od dva biliona evra kako bi izgradila i pospešila rad takozvanih Kosovskih institucija, pomogla socio-ekonomski razvoj i regionalnu integraciju Kosova.
U najnovijem dokumentu EU od februara 2010. godine, koji na devetnaest strana govori o ciljevima i strukturi najnovijeg projekta na Kosovu pod nazivom Terms of Reference – Development of a Regional Cultural Heritage in Kosovo – u prevodu – Razvoj kulturnog nasleđa na području Kosova , kojim rukovodi Evropska Komisija, navodi se da je Evropski parlament učinio prvi korak za očuvanje i obnovu kulturnog nasleđa u oblastima zahvaćenim sukobima na Zapadnom Balkanu. Tri miliona evra je odvojeno za ovaj projekat i deli se na dva jednaka dela: za projekte u Bosni i Hercegovini i na Kosovu.
Namera je da se naglasi vrednost i bogatsvo kulturnog nasleđa Zapadnog Balkana . Zaštitom, konzerviranjem i reklamiranjem obnovljenih objekata bi se bavilo odlenje Kulturnog nasleđa koji treba da se oformi pri Ministartsvu kulture, omladine i sporta Kosova (MKOSK) .
Evropska komisija naglašava da istorijska konzervacija obuhvata specifičan filozofski, politički i stručni identitet koji treba da se artikuliše i o kojem treba da se raspravlja za šta je potreban stručna obuka i obrazovanje.
Tu obuku bi, prema mišljenju Komisije, trebalo da pruža centar za kulturno nasleđe pri MKOSK-u sa sedištem u Prizrenu. Obnovljeno kulturno nasleđe Prizrena bi služilo kao izvor za sticanje praktičnog iskustva u konzerviranju objekata. Prizren je, kako objašnjava Evropska komisija, izabran kao centar zbog: bogatstva kulturnih spomenika u kojem je ubrojan i hram Bogorodice Ljeviške (izgrađen 1307. godine, deo srednjevekovnih spomenika na spisku Svetke kulturne baštine sa Kosova ), Sinan pašina džamija (1600 ili 1608) i džamija Mehmed paše. Centar za obučavanje će biti vlasništvo opštine Prizren i Ministarstva kulture, omladine i sporta Kosova, i pružaće usluge zainteresovanim polaznicima kurseva sa područja Zapadnog Balkana.
Veruje se da će rad Centra uticati na razvoj kulture i van granica Kosova, što će kako se planira samo da ojača koncept Kulturnog nasleđa kao univerzalnog a ne etničkog pitanja.
Srpski religijski objekti u svrhu razvoja turizma na Kosovu
Ovaj projekat Evropske komisije razmatra i mogućnost korišćenja pomenutih objekata u turističke svrhe. Sa opštinom Prizren je dogovoreno da se u Centru otvori i Odelenje za turizam. Novcem skupljenog od turizma i posete objektima kuturnog nasleđa održavao bi se rad Centra.
Finansijska pomoć za izvođenje planiranih programa dolazi sa raznih strana. Jedan od tih izvora je i Letnji kamp za mlade arheologe kojeg od 2004. svake godine organizuje Muzej Kosova uz pomoć KFOR-a. Kamp je smešten kod arheološkog nalazišta Ulpiana u selu Lipljan, 1.3 km udanjenog od Gračanice. Zahvaljujući letnjem kampu četvoro studenata studiraju arheologiju na tri evropska univerziteta pripremajući se tako za novu generaciju arheologa na Kosovu.
Jedan od donatora i aktivni subjekat u rekonstrukciji kulturnog nasleđa na svim otomanskim teritorijama Zapadnog Balkana uključujući i Kosovo je TIKA , turska agencija za međunarodnu pomoć . Prizren je jedan od njenih najviših prioriteta, zbog čega će tim eksperata za kulturno nasleđe provesti izvesno vreme na obuci u Turskoj.
Sistematsko utiranje srpskog kulturnog i pravoslavnog nasleđa na Kosovu-Metohiji je vidljivo na svakom koraku: u njegovom preimenovanju u kulturno naslđe Kosova, preko štampanja turističkih brošura u kojima je izbrisan svaki pomen srpskog nasleđa na tom prdručju do bilborda na ulicama Prištie na kojima se apeluje na očuvanju Kosovske baštine i donatorskih konferencija UNESKA i EU za pomoć očuvanja kulturnog nasleđa Kosova.
Nema sulje da su vlada Borisa Tadića kao i članovi Sv Arhijerejskog Sinoda SPC svesni zatiranja svega srpskog na području Kosova-Metohije. Zbog toga je teško razumljiva odluka sv Sinoda o smeni vladike Artemija. Jednog od retkih zvaničnika Srbije koji se javno protivi kulturnom genocidu kojeg uz pomoć EU i ‘međunarodne zajednice nad srpskom kulturnom baštinom sprovode vlasti u Prištini.
Albanski ekstremisti su od 1999 do danas uništili, popalili, oskrnavili i porušili više od 100 srpskih pravoslavnih crkava i manastira na području Kosova i Metohije. Oko 250.000 Srba i ne Albanaca je proterano iz svojih domova. Na hiljade srpskih kuća je popaljeno i porušeno. Ono malo Srba koji nisu želeli da napuste svoja ognjišta živi u getima. Između17-18. marta 2004 , pred budnim očima KFOR- vojnika albanski separatisti su porušili 35 srpskih pravoslavnih crkava dok je 4000 Srba ostalo bez krova nad glavom. 17. fabruara 2008. godine lideri tih istih albanskih separatista proglasili su nezavisnot Kosova od Srbije. Samo dva dana kasnije Kosovo su kao nezavisnu državu priznale SAD i neke države članice EU.
