**
LJUBIŠA JOCIĆ
(Ub, 19.06.1910 — Beograd, 02.03.1978)
pesnik, prozni pisac, slikar
Rođen je na Ubu 1910. u građanskoj porodici; kao četvorogodišnjak ostaje bez oca, koji je kao lekar poginuo u Prvom svetskom ratu.
Sa osamnaest godina odlazi u Pariz da studira vajarstvo, upoznaje nadrealiste. Već naredne godine objavljuje prve stihove u časopisima „Evropa“ i „50“ u Beogradu, da bi iduće godine objavio prvu knjigu pesama San ili biljka. Sledi 1934. godine druga knjiga stihova Ljubav i sloboda.
Definitivno se vraća iz Pariza u Beograd 1938. godine. Bavi se književnim radom. Godine 1940. objavljuje prvi roman Polomljena kola. Za vreme Drugog svetskog rata neko vreme ilegalno boravi u Beogradu, a zatim odlazi u partizane. Po povratku iz rata objavljuje knjigu pesama Ogledalo. Bavi se raznovrsnim umetničkim poslovima, pre svega književnošću, potom slikarstvom, ali aktivan je i u filmskoj umetnosti. Godine 1954. objavljuje ljubavni roman I s tobom sama. Slede knjige proze i pesama, među kojima treba spomenuti U zemlji Arastrata, Draga Mašin, Kurir na prozoru. O nekonvencionalnom umetniku, nadrealisti i signalisti, eksperimentatoru i istraživaču u raznim umetničkim disciplinama, rediteljka Tanja Živanović snimila je dokumentarni film 1972. godine.
Ljubiša Jocić je umro u Beogradu 1978.
TEATRON časopis za pozorišnu umetnost
Broj 170/171 proleće/leto 2015
* * *
„…umetnik protivurečan, paradoksalan, raznovrstan u svom stvaranju. Pisao je pesme, romane, drame, priče, eseje, snimao filmove, bavio se glumom i slikarstvom. Spada u one pesnike koji su najviše eksperimentisali s modernom formom i izrazom. Težio je k tome da nađe formulu lične, autobiografske poezije. Svoje autentične trenutke nalazio je u raznim vidovima poetsko: u satiri, elegiji, lirskoj, ispovednoj i opisnoj pesmi.“ [Jovan Deretić: „Kratka istorija srpske književnosti“]
