Novembra 1968. godine u jednoj berlinskoj ulici je osvanuo novi srpski restoran, čiji je vlasnik bio Žika Milosavljević. U tada podeljenom gradu to mesto je ubrzo postalo glavno sastajalište naših ljudi i „mala ambasada“ na zapadnoj strani Berlinskog zida.
Veliki portret u ulju osnivača restorana i danas je na počasnom mestu u „Žikožs grilu“. Sin LJuba, mašinski inženjer iz Trstenika, nastavio je posle oca posao u ugostiteljstvu i tako sačuvao porodičnu tradiciju dužu od sto godina.
– Deda mi je bio na Solunskom frontu lični kuvar francuskog vojskovođe Franša d’Eperea. Ta naša opsednutost gošćenjem drugih se produžila do današnjeg dana – priča LJuba Milosavljević.
Deo zasluga za ovu ugostiteljsku istrajnost jedne srpske porodice pripada i galeriji poznatih ličnosti koje su se kao gosti pojavljivali na njihovim vratima. Usred priče o nemačkim političarima koji su proteklih decenija navraćali u ovaj restoran (između ostalih, i ondašnji nemački predsednikValter Šel), pojavljuje se košarkaš Marko Pešić. Fotografija za „Vesti“ sa vlasnikom, kraj portreta osnivača, kao uspomena na jedan od mnogih susreta. Naši sportisti u Berlinu često tu dolaze, među zemljake i verne navijače, zbog hrane sa ukusom zavičaja i starogradskih pesama koje im nenametljivo daruju braća Vladimir i Jan, umetnici iz okoline Novog Sada.
Na stolu se ubrzo našao album sa fotografijama najdražih gostiju. Na počasnom mestu veliki fotosi prestolonaslednika Aleksandra Karađorđevića, načinjeni u vreme njegove prve posete Berlinu. Tu je i kubanski ambasador u Nemačkoj, koji je prethodno celu deceniju proveo u Beogradu i zauvek se zaljubio u našu zemlju, a sad u Berlinu „leči nostalgiju“ uz pomoć šumadijskog kajmaka i roštilja spremljenog na ćumuru donetom čak iz Trstenika. česti gosti su i američki turisti koji obilaze Evropu. Politika ostaje ispred vrata restorana.
