„Ja vidim to još kao jedan dodatni momenat rasrbljavanja srpskog jezika koji je počeo pre, na neki način i sto godina, a s posebnim intenzitetom se pojavio u poslednjim decenijama, a sa najviše apsurda upravo ovim poslednjim događajem, tj. priznavanjem statusa, na neki način, crnogorskog jezika, iako je kroz sve ove godine ta ista biblioteka donosila sasvim suprotnu odluku, da je to varijanta srpskog jezika koja se govori u Crnoj Gori.
A iskreno, ne znam koliko se može i nazvati varijantom, jer se u Crnoj Gori uvek, od kada postoji i seže njena istorija i njena istorijska dokumenta, govorio samo jedan jedini, srpski jezik, koji se uvek kroz istoriju, i imenovao samo kao srpski jezik.
Dakle, i strukturno genetski, istorijski i lingvistički, sociolingvistički i u svakom pogledu, u Crnoj Gori, na svim njenim današnjim prostorima, a ne treba zaboraviti da su u sastav Crne Gore ušli prostori koji su pripadali različitim srpskim formacijama, uvek se i jedino imenovao kao srpski.
Dakle, ovo je apsurd nad svim ostalim apsurdima, promašaj i u naučnom i istorijskom smislu, tako da je ovim, na neki način, i svetska nauka u okviru lingvistike dodirnula dno, u tom kontekstu proglašavanja crnogorskog jezika kao posebnog“, kaže za RTS prof. dr Jelica Stojanović, Studijski program za srpski jezik Filozofskog fakulteta u Nikšiću.
Sa profesorkom Stojanović razgovarala je Milena Vujović.
