Doajen stare srpske političke emigracije na severnoameričkom kontinentu Borivoje – Bora Dragašević (82) iz Toronta, posle 29 godina provedenih na čelu Srpske narodne odbrane u Kanadi i nakon 23 godine na dužnosti glavnog urednika „Glasa kanadskih Srba“, povlači se iz ovih aktivnosti. Time se ujedno završava i jedan deo poluvekovnog poglavlja Dragaševićevog veoma zapaženog volonterskog angažovanja na srpskom nacionalnom, društveno-političkom, socijalnom, religioznom, kulturnom i humanitarnom polju u rasejanju, za šta je dobio više priznanja kanadske države.
Dragašević je najavio da će se povući na 64. Kongresu SNO, koji se održava u subotu, 9. septembra, u Nijagari. Želja mu je da na miru završi davno započete memoare kako bi od zaborava otrgnuo i jedan značajan deo srpske istorije u Kanadi, ali i da u narednim godinama više vremena posveti porodici, pre svega unucima. Iako su ga u proteklom razdoblju, osim kanadaskih državnih priznanja, povremeno sustizala osporavanja pojedinaca iz srpske zajednice, Dragaševićevi stari prijatelji kažu da on, ipak, nikad nije klonuo duhom ni odustajao od afirmisanja i zastupanja nacionalnog interesa, uvek i na svakom mestu. Liberalno-demokratski orijentisan, na pogrde bi odmahivao rukom, citirajući izreku da „niko nije prorok u svom selu“, a u šali bi katkad primetio da se za „dobrim konjem prašina diže“.
Od 1948. godine, kad je ovaj tvrdokorni antikomunista započeo u Kanadi novi život u Nort Badž, radeći za ontarijski „Hajdro“, a potom se preselio u Nijagaru, pa u Toronto, njegove mnogobrojne aktivnosti bile su usmerene isključivo na doprinos srpskoj etničkoj i crkvenoj zajednici. Pokretač je mnogih dobrotvornih akcija, inicijator i jedan od osnivača nekih srpskih crkveno-školskih opština, horova, udruženja, kao i srpskog radio programa „Šumadija“ u Torontu, čiji je direktor.
Kao član Liberalne partije postao je prvi srpski predstavnik pri Ministarstvu za multikulturu i od kanadskog premijera Pjera Trudoa dobio povelju zahvalnosti za uspešno angažovanje. Kanadska država dodelila mu je 1996. godine Zlatnu plaketu za višedecenijsku volontersku aktivnost na afirmisanju srpske etničke zajednice i multikulturizma, a godinu dana kasnije proglašen je za srpsku ličnost broj jedan u kanadskoj državi.
Nacionalni borac iz vremena Drugog svetskog rata, Dragašević je i u najtežim godinama raspada bivše SFRJ sve svoje snage usmerio na odbranu srpskog nacionalnog interesa, istovremeno se angažujući na pomoći postradalim sunarodnicima, počev od Srpske Krajine, preko Bosne i Hercegovine i Republike Srpske do Kosova i Metohije, ne zaboravljajući pri tom ni nevoljnike u centralnoj Srbiji. Ujedno, svim srcem se angažovao na demokratskim promenama u Srbiji, podržavao, pomagao i u Kanadi promovisao tadašnje opozicione demokratske snage, a bio je i jedan od osnivača dijasporskog ogranka Veća za demokratske promene.
Dobrovoljac
Bora Dragašević je rođen 8. decembra 1924. u Kragujevcu. Živeo je u Šibeniku, Herceg Novom, Mostaru i Beogradu. Drugi svetski rat je proveo na ratištima u Srbiji i Crnoj Gori kao srpski dobrovoljac, komandanti mu bili Kosta Mušicki i Pavle đurišić. Pred kraj rata zarobili su ga partizani, ali je uspeo da pobegne sa streljanja. Po završetku rata, deleći sudbinu desetina hiljada srpskih nacionalnih boraca, postaje izgnanik iz otadžbine, najpre u italijanskom logoru Eboli, pa u nemačkom Dipholcu, odakle odlazi u Kanadu.
Monarhista
Srpski patriota i monarhista, prijatelj i rado viđen gost kraljevskog doma Karađorđevića, Bora Dragašević od oktobra 1944. pa do 24. jula 2001. godine nije svraćao do Srbije, čak ni u prolazu. A onda je nakon 56 godina došao u otadžbinu i bio prvi Srbin iz rasejanja kojeg je u dvoru na Dedinju veoma srdačno ugostio prestolonaslednik Aleksandar Drugi. Potom je, prilikom narednih dolazaka u Beograd, bio počasni gost i glavni govornik na proslavama Vojnoistorijskog instituta, sretao se sa istaknutim ličnostima iz srpskog naučnog, kulturnog, društvenog i crkvenog života.
